Piłkarz Venetii Ostrów Wlkp., który jako jeden z czterech zawodników tego klubu zagrał w składzie Ostrovii, gdy w roku 1915 wyjechała ona do Wrocławia, aby rozegrać mecz z mistrzem południowych Niemiec, drużyną Breslauer Sport Club 06. Stał się tym samym jednym z autorów sensacyjnego zwycięstwa Polaków. Po meczu ukarany przez radę pedagogiczną ostrowskiego gimnazjum, którego był uczniem. Wyjazd ten przyczynił się do podjęcia uchwały, na mocy której rozwiązano Venetię. W życiu zawodowym adwokat, absolwent Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego (1922). Prezes KS Ostrovia, inicjator utworzenia w tym klubie drużyny hokeja na trawie, dla której pierwsze wyposażenie zakupił z własnych środków. Uczestnik powstania wielkopolskiego. W 1920 roku dowódca kompanii łączności w 11 pułku strzelców wielkopolskich, przydzielony do kadry Okręgu Korpusu VII, awansowany na stopień porucznika 19 marca 1939 roku. Działacz piłkarski, jako delegat Ostrovii brał udział w wielu walnych zgromadzeniach PZOPN i POZPN. W swoich odważnych wystąpieniach głosił często niepopularne poglądy i dał się poznać jako żarliwy mówca. Delegat na walne zebranie PZPN w roku 1933.
opracował: Jarosław Owsiański
