Monter, magazynier. Prawy obrońca. Zawodnik klubów: KS Torunia (22-24), Zuch Toruń (24-26), Toruński KS (27-28, Ligowiec 1927, 1928), Toruński KS 29 (29-30), Gryf Toruń (31-39). Finały MP (26) i Liga dla Toruńskiego KS (27, 28). Eliminacje do Ligi dla TKS 29 (30) i dla Gryfa (34, 36, 37, 38, 39). Reprezentant Pomorza - siedem razy (34-38). Żelazny obrońca, królujący na prawej obronie, szybki, bojowy, pewny i nieustępliwy gracz. W Gryfie wraz z Trenkiem tworzyli doskonałą parę obrońców, najlepszą w historii klubu. Zmobilizowany w końcu sierpnia 1939. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, walczył w obronie Warszawy. Po dostaniu się do niewoli został zesłany do obozu jenieckiego w Toruniu. Następnie skierowany do pracy w Zakładach Wojskowych, w 1942 przeniesiony do Rygi (Łotwa) do tamtejszych zakładów związanych również z wojskiem. Po około trzech latach pracy, w 1944, korzystając z przepustki urlopowej, zbiegł i do końca wojny ukrywał się u rodziny w Polsce. Po wojnie grał aktywnie w piłkę do roku 1950 w lokalnych drużynach toruńskich. Był pracownikiem PKP, pracującym na kierowniczych stanowiskach. Obaj Wierzchowscy spokrewnieni byli z Suchockimi.
