Technik drzewny, urzędnik miejski zatrudniony w charakterze kaligrafa, po wojnie trener. Prawy łącznik, ps. „Eddyˮ. Zawodnik klubu Polonia Bydgoszcz (22-39). Uczestnik eliminacji do Ligi (28, 29, 32, 35). W Polonii grał w piłkę i hokeja na lodzie. Hokej uprawiał również po wojnie, grając w Partyzancie Bydgoszcz i Brdzie Bydgoszcz. W czasie wojny pracownik kancelarii w firmie rzeźniczej. W 1943 roku wcielony do Wehrmachtu i skierowany do Włoch. Tam przedostał się do armii gen. Andersa, brał udział w bitwie pod Monte Cassino. W czasie marszu na Rzym został ranny w nogę. Powrócił do Bydgoszczy w roku 1946, zostając działaczem i trenerem w macierzystym klubie do 1948 roku. Następnie trener klubów bydgoskich: Brda (49-50), Zawisza (51-53, mistrzostwo 2. ligi), ponownie Brda, Budowlani, krótko Pomorzanin Toruń, Cuiavia Inowrocław i ponownie bydgoska Polonia oraz w bydgoskim OZPN i PZPN. Brał udział w szkoleniach, na centralnych zgrupowaniach, kadry narodowej juniorów. Za wkład trenerski Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
