Absolwent gimnazjum, urzędnik zakładu ubezpieczeń. Środkowy pomocnik. Wychowanek klubu Vistula Toruń, potem Toruński KS Toruń (22-28, finały MP oraz Ligowiec 1927, 1928), Polonia Warszawa (28-29). Liga dla „czarnych koszul” to symboliczna… jedna gra (29), ale wcześniej „gwiazdor” toruńskiego zespołu. Uprawiał też lekkoatletykę (sprinter TKS do 1933) oraz tenis. Sławę zyskał jednak jako hokeista na lodzie, reprezentant (70 A), grał w barwach: Toruńskiego KS, Legii i AZS Poznań (tytuł MP 34), występując na pozycji bramkarza, będąc jednym z najlepszych specjalistów na świecie. Uczestniczył w: sześciu MŚ (30-38, czwarte lokaty w 1930 i 1931), ośmiu edycjach ME (27-38, dwukrotnie zdobywając wicemistrzostwo Europy w 1929 i 1931), a także trzykrotnie w Igrzyskach Olimpijskich (Sankt Moritz w 1928, Lake Placid w 1932, gdzie był chorążym polskiej ekipy oraz w Garmisch-Partenkirchen w 1936). Dwukrotnie wystąpił w meczach reprezentacji Europy przeciwko Kanadzie przy okazji MŚ (1928 i 1930). Jego imieniem nazwano toruńskie sztuczne lodowisko, otwarte w 1960.
