Już w czasie pierwszej wojny światowej został zawodnikiem Sparty Poznań, by następnie przejść do Posnanii. W 1919 roku zasilił szeregi Warty Poznań i wziął udział w mistrzostwach Wielkopolski, organizowanych przez ZPTS. Rozegrał najwięcej meczów i strzelił najwięcej goli spośród piłkarzy Warty biorących udział w rozgrywkach Mistrzostw Polski w latach 1921-26. Walnie przyczynił się do zdobycia przez Wartę tytułu wicemistrza Polski w latach 1922 i 1925 oraz trzecich lokat w dwóch innych edycjach mistrzostw Polski. W rozgrywkach ligowych, w których brał udział w latach 1927-30, nadal pozostawał filarem drużyny „Zielonych”. To właśnie on zdobył pierwszego ligowego gola dla Warty 10 kwietnia 1927 roku, podczas spotkania z ŁKS w Łodzi. Był współautorem wywalczenia trzeciej lokaty w roku 1927, tytułu wicemistrza Polski w 1928 oraz pierwszego w dziejach klubu tytułu mistrza Polski w roku 1929. Należał do najlepszych piłkarzy w całej historii klubu. Rozegrał w drużynie Warty 374 spotkania, w tym co najmniej 83 w ekstraklasie. Charakteryzował się silną budową ciała, wielką sprawnością fizyczną, przebojowością i ofensywnym stylem gry. Perfekcyjnie opanował sztukę zdobywania bramek. Był napastnikiem, który potrafił zagrać na pozycji kierownika ataku, tak na łączniku, jak i na pozycji skrzydłowego. To w dużej mierze jego widowiskowa gra ściągała tłumy kibiców na stadiony całej Polski. W drużynie narodowej zadebiutował 3 września 1922 roku w meczu z Rumunią (1-1). Był rezerwowym na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w roku 1924. Ostatnie spotkanie w reprezentacji rozegrał 27 października 1928 roku w Pradze z Czechosłowacją (3-2). Ogółem w reprezentacji w 13 spotkaniach zdobył 11 bramek. Zagrał też w dwóch meczach uznanych za nieoficjalne (oba z amatorami Czechosłowacji). Był pierwszym polskim zawodnikiem w historii reprezentacji, który zdobył trzy gole w jednym meczu (8 sierpnia 1926 roku z Finlandią). Po zakończeniu kariery piłkarskiej został cenionym sędzią ligowym. W latach 1931-39 jako arbiter prowadził 21 spotkań piłkarskiej ekstraklasy. W roku 1937 wybrany kapitanem sportowym Poznańskiego OZPN. W czasie okupacji był więźniem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Po wojnie wycofał się z czynnego życia sportowego, a swój los związał z Wrocławiem. Wyjazd z Wielkopolski sprawił, że o sportowym bohaterze lat międzywojennych w Poznaniu praktycznie zapomniano.
opracował: Jarosław Owsiański
Reprezentant Polski 1922, 1923. Warta Poznań - FMP 1922, 1923, Ligowiec 1927, 1928, 1929, 1930.
