Współzałożyciel i pierwszy skarbnik Unii Poznań. Był członkiem ogromnie usportowionej rodziny, od początku związanej z TS Unia Poznań. Jego ojciec Józef był prezesem klubu, starszy brat Tadeusz współzałożycielem Unii, piłkarzem i działaczem, natomiast siostra Irena piłkarką i lekkoatletką. We wrześniu 1917 roku wziął udział w zebraniu reaktywującym Związek Polskich Towarzystw Sportowych. W tym czasie należał do działającej w konspiracji Polskiej Organizacji Wojskowej na zabór pruski. W grudniu 1917 roku skazany przez sąd niemiecki na trzy miesiące pozbawienia wolności za kolportowanie ulotek negujących traktat brzeski i osadzony w więzieniu przy ul. Młyńskiej. Brał udział w brawurowej akcji wywiezienia broni z niemieckiej składnicy sprzętu wojskowego w listopadzie 1918 roku. Od chwili wybuchu powstania wielkopolskiego brał w nim czynny udział. Walczył w Poznaniu i okolicach pod dowództwem W. Wierzejewskiego i St. Nogaja. Później wcielony do 1 Pułku Strzelców Wlkp. (w ramach 55 pułku piechoty), dowodzonego przez pułk. Paszkiewicza. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
W sierpniu 1921 roku zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Działacz wydziału sędziowskiego Poznańskiego ZOPN i Poznańskiego ZOHT, sędzia piłkarski i hokejowy. Jako sędzia prowadził jeden mecz w rozgrywkach ekstraklasy (1930). W czasie okupacji wysiedlony wraz z rodziną, przebywał w Krakowie, brał udział w tajnym nauczaniu. Wrócił do Poznania w maju 1945 roku. Inicjator zawodów motocyklowych o Złoty Kask, rozgrywanych od 1946 roku na trawiastym torze motocyklowym na Woli w Poznaniu. W latach powojennych główny księgowy w Przedsiębiorstwie Jajczarsko-Drobiarskim w Poznaniu, później prowadził prywatną firmę księgową. Biegły sądowy, czynny członek ZBoWiD. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz Odznaką Honorową „Orlęta”.
opracował: Jarosław Owsiański
