Młodszy brat Stanisława. Mieszkaniec poznańskiej dzielnicy Wilda. Od najmłodszych lat pracował, pomagając utrzymać rodzinę. Członek Sokoła oraz TS Unia, a także Polskiej Organizacji Wojskowej na zabór pruski. W czasie I wojny światowej powołany do armii niemieckiej, przeszedł szkolenie wojskowe w Śremie, ale unikał wyjazdu na front symulując choroby. Wziął udział w brawurowej akcji POW wywiezienia broni z niemieckiej składnicy sprzętu wojskowego w listopadzie 1918 roku. Od chwili wybuchu powstania wielkopolskiego brał czynny udział w walkach ulicznych w Poznaniu. W początkach stycznia 1919 roku uczestniczył w zdobyciu lotniska Ławica. Przeniesiony na front północny, walczył pod Szubinem pod dowództwem Śliwińskiego. Pod Szamocinem bił się w kompanii dowodzonej przez brata Stanisława. Uczestnik mistrzostw Wielkopolski ZPTS 1919 roku, w których jako zawodnik Unii wywalczył tytuł mistrzowski. Wraz z powołaniem do Armii Wielkopolskiej awansowany na plutonowego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W szeregach Poznańskiego Ochotniczego Batalionu Śmierci wysłany na front litewsko-białoruski. Służbę w Wojsku Polskim pełnił do sierpnia 1921 roku, zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Później uczestnik III powstania śląskiego (1921). W latach międzywojennych pracownik biurowy, początkowo w Międzynarodowym Towarzystwie dla Handlu i Przemysłu w Katowicach, a następnie w prywatnych firmach w Gdańsku, Grudziądzu i Bydgoszczy. W poszukiwaniu pracy wyjeżdżał także do Niemiec, gdzie podobno współpracował z polskim wywiadem. W latach dwudziestych piłkarz pierwszej drużyny Gedanii Gdańsk. Aktywny piłkarsko, dorabiał biorąc udział w pokazowych meczach w Bydgoszczy i Gdańsku, później aktywny działacz związków sportowych. Od chwili wybuchu II wojny światowej członek ruchu oporu, żołnierz Armii Krajowej, a także uczestnik powstania warszawskiego. Po zakończeniu wojny powrócił do Poznania, był zaangażowany w działalność społeczną i kombatancką.
opracował: Jarosław Owsiański
Pracownik biurowy. Pomocnik i obrońca. Zawodnik klubów: Unia Poznań (18-25), Gedania (?), Polonia Bydgoszcz (28-31). Uczestnik mistrzostw Wielkopolski ZPTS (19), zdobywca mistrzostwa wraz z Unią. Uczestnik eliminacji do Ligi (28, 29). Uczestnik powstania wielkopolskiego 1919, wojny polsko-bolszewickiej i trzeciego powstania śląskiego 1921. Po wybuchu II wojny światowej był żołnierzem AK i uczestnikiem powstania warszawskiego 1944. W okresie międzywojennym był działaczem związków sportowych, a po wojnie w Poznaniu zaangażowany był w działalność społeczną i kombatancką. Starszy brat Stanisław (1897-1971) był uczestnikiem walk o niepodległość, współzałożycielem, piłkarzem i pierwszym prezesem Unii Poznań.
