Urzędnik ubezpieczeniowy, po wojnie pracownik i urzędnik PKP, trener. Napastnik, lewy łącznik. Zawodnik klubów: Gryf Toruń (34-39), Polonia Bydgoszcz (45), Pomorzanin Toruń (45-54). Uczestnik eliminacji do Ligi (37, 38, 39), reprezentant Pomorza trzy razy - 4 bramki (39). Uczestnik kadry młodzieżowej „Młodych Orląt” do 23 lat, powołanej przez PZPN przy warszawskiej AWF na zgrupowanie w lipcu 1939 roku, prowadzonej przez szkockiego trenera Alexa Jamesa i Mariana Spojdę. Tuż przed wybuchem wojny uchodził za wielką nadzieję pomorskiej piłki. W czasie okupacji zatrudniony w firmie „Kautz”, a następnie przejęty przez firmę „Kleserling” w charakterze robotnika betonowego. Po wyzwoleniu współorganizator sportu toruńskiego. Prowadził pracę szkoleniową jako instruktor piłki
nożnej, grając czynnie w Pomorzaninie w latach (45-54). Pracował jako trener w: Cuiavii Inowrocław (59-61), Pomorzaninie (61-67), Włocłavii (67-70), Pomorzaninie (70-71), Elanie Toruń (72-79) i na koniec jeszcze raz w Pomorzaninie (80-82). Był trenerem okręgowym, członkiem sekcji trenerskiej OZPN Bydgoszcz w latach (50-70). Wyczynowo sportem zajmowały się też dwie z jego czterech córek. Starsza Zofia grała w siatkówkę w Budowlanych Toruń (1. liga), a młodsza Małgorzata uprawiała piłkę ręczną w Victorii Toruń (2. liga).
