Studiował w WSH, ale ukończył szkołę Wawelberga (1937), elektromechanik, w RPA po wojnie studia ekonomiczne. Bramkarz, ps. „Zofka”. Wychowanek harcerskiego klubu Varsovia (24-26), następnie: Polonia Warszawa (26-28 oraz 29-30), Toruński KS (28, Ligowiec 1928), Warszawianka (31-32, Liga), Legia Warszawa (33-36, Liga; reprezentant - 2A), Gedania (37). Jako pierwszy polski piłkarz w jednym sezonie występował w dwóch klubach ekstraklasy (w 1928 w Polonii, potem w Toruńskim KS), zaś debiutując w Legii stał się pierwszym w historii, który w ekstraklasie bronił barw czterech klubów i pierwszym w barwach trzech drużyn stołecznych. Uprawiał także hokej w klubach warszawskich i Cracovii (37). Burzliwa kariera sportowa i niezwykłe losy! Ranny w kampanii wrześniowej pod Lublinem, ewakuowany do Rumunii, skąd uciekł i przedarł się do Francji. Walczył w miejscowej partyzantce, potem przez Hiszpanię, Portugalię, Anglię dotarł do Szkocji. Tam jako polski pancerniak występował w zespołach wojskowych, ale także w barwach Dundee United. Walczył w kampanii afrykańskiej gen. Montgomery’ego. Ciężko ranny pod Al-Alamein, gdy jego czołg poderwał się na minie, uznany za zmarłego. Okazało się jednak, że uratował życie. Osiadł w Afryce, mieszkał w Egipcie, Sudanie, Kenii, Tanzanii (wówczas Tanganice), a w końcu w RPA. W latach 50. zorganizował w Kapsztadzie klub Polonia, którego był trenerem i zawodnikiem. Niesamowicie odważny na boisku i w życiu, odznaczony wieloma medalami wojennymi.
Reprezentant Polski 1934, 1935. Polonia Warszawa - Ligowiec 1927, 1928, 1929, 1930, TKS Toruń - Ligowiec - 1928, Warszawianka - 1931, 1932, Legia Warszawa 1933, 1934, 1935, 1936.
