Czekalski Izydor
opracował: Edwin Kowszewicz
Pomocnik, obrońca. Zawodnik ŁKS Łódź (1910-22). Uczestnik mistrzostw Łodzi (1911-14, 19). Finały MP 1921. Reprezentant Łodzi.
Osiągnięcia klubowe:
ŁKS Łódź
Mistrzostwa Łodzi: mistrz (1912, 13), 3. miejsce (11)
Klasa A Łódź: mistrz (1921)
Karier klubowa:
Izydor Czekalski całą swoją karierę poświęcił na grę w jednym klubie, a był nim Łódzki KS. Zaczynał swoją grę jako młody chłopak w linii pomocy. W roku 1911 po raz pierwszy wziął udział ze swoją drużyną w mistrzostwach Łodzi, w których uczestniczyło oprócz jego drużyny jeszcze 6 zespołów (wszystkie z Łodzi). W tych rozgrywkach Izydor odniósł swój pierwszy niewielki sukces. Jego drużyna zajęła 3. miejsce, a pod koniec rozgrywek zwyciężyła nawet z Newcastle Łódź (późniejszym mistrzem) wysoko, bo aż 6-2.
W kolejnych mistrzostwach ŁKS od samego początku wiódł prym mając nad przeciwnikami w każdym meczu wielką przewagę. Wysokie wygrane z klubami: Touringiem Club 6-1, Unionem 6-0, Widzewem 8-0 czy Victorią i Kraftem po 4-0 świadczą o tym, że łodzianie w swej grze nie mieli równych i małymi krokami zmierzali do mistrzostwa. W pomocy dzielnie spisywał się nasz bohater, mając u swego boku na lewej stronie Józefa Lewalskiego i w środku Franciszka Mühlna. Po pierwszej rundzie w tabeli ŁKS prowadził przed Kraftem, a w drugiej rundzie sytuacja się nie zmieniła i Czekalski święcił swój pierwszy triumf w tych rozgrywkach.
Rok 1913 to obrona mistrzowskiego tytułu przez jego drużynę, choć przeciwnicy w grze z nimi bardzo się starali, chcąc nie dopuścić do kolejnej wygranej w mistrzostwach. Ta sztuka udała się tylko klubowi Kraft Łódź, który po zaciętej grze wygrał z nimi skromnie 1-0. W meczu z Unionem wygranym 5-0 mieliśmy przykład murowania bramki przed przeprowadzanymi akcjami ŁKS, w których brał udział Izydor strzelając nawet bramkę. Nie mogąc nic wskórać cała dziesiątka za wyjątkiem prawego skrzydłowego, który dzielnie pilnował swej pozycji, poszła na obronę, robiąc tem grę utrudnioną i mało interesującą dla widzów. Ciągłe obijanie się piłki o głowy, nogi etc. wywoływały często kornery, z których biali nieomieszkali skorzystać, robiąc dwie ładne bramki: jedną przez p. Czekalskiego, drugą p. Sowalskiego (Lewalskiego - przyp. autora) wbitą głową - pisała Gazeta Łódzka (nr 140 - 21.06.1913, s. 6). W drugiej rundzie 19 października na boisku Touring Club Izydor walnie przyczynił się do wygranej swojego zespołu: W pierwszej połowie rozpoczął grę Ł.K.S… Przez kilka minut toczy się walka na obydwu połowach, atakuje jednak więcej Ł.K.S zbliżając się coraz częściej pod bramkę Touring-Clubu. Wkrótce też pada pierwszy ,,goal” dla Ł.K.S. uzyskany przez lewego pomocnika p. Czekalskiego – podała Nowa Gazeta Łódzka (nr 50 - 21.10.1913, s. 5). Następnie Sienkiewicz podwyższył wynik na 2-0, a gospodarzy w tym meczu stać było tylko na jedną bramkę i mecz zakończył się wynikiem 2-1. Kolejne mistrzostwa nie są już tak udane dla Izydora i jego kolegów z drużyny jak poprzednie. ŁKS po pierwszej rundzie zajmował 3. miejsce za drużynami Kraftu i Touringu. Niestety wybuch wojny nie pozwolił klubom na rozegranie drugiej rundy i dokończenie tych mistrzostw. Jedyny sukces jaki osiągnął w tym roku Czekalski to było dla niego powołanie do reprezentacji Łodzi. Reprezentując jej barwy grał w meczach z Wisłą Kraków oraz z zagranicznym przeciwnikiem Spartą Praga. W roku 1919 już w wolnej w Polsce w Łodzi ponownie rozgrywane były mistrzostwa, lecz też jak poprzednie nie zostały ukończone. Dopiero w roku 1921 udaje się rozegrać do końca rozgrywki w nowopowstałej łódzkiej Klasie A, które ŁKS wygrywa i Izydor dostępuje możliwości grania o mistrzostwo Polski z najlepszymi zespołami ze wszystkich piłkarskich okręgów. Już w pierwszym meczu mistrzowskim ŁKS trafia na silny zespół Cracovii, który nie daje łodzianom żadnych szans wygrywając 7-1. Zawodnicy ŁKS ograniczali się w tym spotkaniu praktycznie tylko do obrony, w której obok Czekalskiego wystąpił Piotrowski. W rewanżu sytuacja się powtórzyła i tylko dzielnej postawie bramkarza oraz obu obrońców zawdzięczać może ŁKS że nie poniósł wyższej porażki. Cracovia wielokrotnie atakowała bramkę łodzian, a w obronie: Czekalski spisywał się dzielnie - pisał Sport Polski (nr 4 - 21.10.1921, s. 4). Podczas takich interwencji Izydor nie ustrzegł się też bardzo ostrych fauli: Od czasu do czasu bramka Ł.K.S’u w oblężeniu. Powodowany tym ,,foul” Czekalskiego powoduje ,,karny”, wyzyskany przez Kotapkę. – dodał Sport Polski (jw.). Mecz zakończył się wynikiem 4-0. Całe mistrzostwa okazały się dla łódzkiej drużyny kompletną klapą. Oprócz jednego remisu z Wartą Poznań przegrali oni wszystkie swe mecze. Z zespołu ŁKS w tych spotkaniach można było wyróżnić tylko kilku graczy, a w ich gronie można było znaleźć naszego bohatera, który swoją postawą na boisku niejednokrotnie udowodnił swoją przydatność dla drużyny.
opracował: Piotr Gros
Źródła:
Gazeta Łódzka nr 140 - 21.06.1913, s. 6
Nowa Gazeta Łódzka nr 50 - 21.10.1913, s. 5
Sport Polski nr 4 - 21.10.1921, s. 4
